به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شیعیان به نقل از حج، حضرت امام جعفر صادق (ع) رئیس مذهب جعفرى در روز ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجرى در شهر مقدس مدینه به دنیا آمدند، پدر آن بزرگوار حضرت امام باقر (ع) و مادر آن بزرگوار امّ فروه دختر قاسم بن محمد بن أبى بكر بود.نگاهی گذرا به ولادت و تربیت امام صادق (ع)امام صادق تا سن ۱۲ سالگى معاصر جد گرامیش حضرت سجاد (ع) بود و مسلما تربیت اولیه او تحت نظر آن بزرگوار صورت گرفته و امام (ع) از خرمن دانش جدش خوشه‌چینى كرده است. پس از رحلت امام چهارم مدت ۱۹ سال نیز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد باقر (ع) زندگى كرد و با این ترتیب ۳۱ سال از دوران عمر خود را در خدمت جد و پدر بزرگوار خود كه هر یك از آنان در زمان خویش حجت خدا بودند، و از مبدأ فیض كسب نور مى‌نمودند گذرانید. بنابراین صرف نظر از جنبه الهى و افاضات رحمانى كه هر امامى آن را دار مى‌باشد، بهره‌مندى از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب شد كه آن حضرت با استعداد ذاتى و شم علمى و ذكاوت بسیار، به حد كمال علم و ادب رسید و در عصر خود بزرگترین قهرمان علم و دانش گردید. آنحضرت هفت پسر و سه دختر داشت. پس از ایشان مقام امامت بنا به امر خدا به امام موسى كاظ‌م (ع) منتقل گردید. دیگر از فرزندان آن حضرت اسمعیل است كه بزرگترین فرزند امام بوده و پیش از وفات حضرت صادق (ع) از دنیا رفته است. طایفه اسماعیلیه به امامت وى قائلند.رسول خدا لقب «صادق» را به آنحضرت انتخاب كردندنام آن حضرت جعفر و لقب شاخص ایشان «صادق» است، اگر چه القاب دیگرى همانند فاضل و صابر، و طاهر هم داشته اند، لقب صادق را حضرت رسول اكرم (ص) براى آن حضرت انتخاب فرمودند، علامه مجلسى در جلد ۴۷ بحار الانوار صفحه ۸ روایتى بدین مضمون نقل كرده است: «امام زین العابدین (ع) از پدرش و او از جدش امیر المؤمنین (ع) نقل كرده كه پیامبر اكرم (ص) فرمودند: «وقتى كه فرزند من جعفر بن محمد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب متولد شد، او را صادق نام گذارید، زیرا در اولاد او كسى همنام او خواهد بود كه به ناحق دعوى امامت مى كند و او را كذاب خواهند گفت». همچنین گفته شده از این جهت به وى صادق مى‌گفتند كه هر چه مى‌گفت راست و درست بود و فضیلت او مشهورتر از آن است كه گفته شود.ماجرای ترس امام صادق (ع) از بیان «تلبیه» در حال احراممالك بن انس فقیه مدینه مى گوید: نزد امام صادق (علیه السلام) مى رفتم، آن حضرت براى نشستن من متكا مى گذاشت و احترام مى فرمود و ایشان نسبت به من محبت داشت، و این امر مرا بسیار خوشحال مى كرد و خداى را بر این نعمت شكر مى كردم. سپس مالك مى گوید: آن حضرت مردى بود كه از سه حال خارج نبود: یا روزه بوده یا در حال نماز، و یا در حال ذكر خداوند، از بزرگان عبادت كنندگان، و در زهد سرآمد بود، از همان هایى كه از خدا خوف و خشیت فراوان دارند. هر زمانى كه مى فرمود: «قال رسول الله (صلى الله علیه وآله) » گاهى رنگ آن حضرت كبود، و گاهى زرد مى شد، تا به جایى كه گاهى شناخته نمى شد. یك سال با آن حضرت به حج خانه خدا رفته بودم، وقتى كه گاه احرام شد، هرچه آن حضرت سعى مى كرد كه تلبیه «لبیك اللهم لبیك» بگوید، صدا در گلوى آن حضرت قطع مى شد و نزدیك بود كه از بالاى مركب به زمین بیافتد، به آن حضرت عرض كردم؛ اى فرزند پیامبر بگو لبیك، زیرا باید محرم شوى و چاره اى از گفتن نیست، آن حضرت فرمود: چگونه جسارت كنم و بگویم: «لبیك اللهم لبیك» در حالى كه مى ترسم از آن كه خداوند عزوجل به من بگوید: «لا لبیك و لا سعدیك؟»نگاهی به عصر امامت امام صادق (ع)زندگى پر بار امام جعفر صادق (ع) مصادف بود با خلافت پنج نفر از بنى امیه (هشام بن عبدالملك - ولید بن یزید - یزید بن ولید - ابراهیم بن ولید - مروان حمار) كه هر یك به نحوى موجب تألم و تأثر و كدورت روح بلند امام معصوم (ع) را فراهم مى‌كرده‌اند، و دو نفر از خلفاى عباسى (سفاح و منصور) نیز در زمان امام (ع) مسند خلافت را تصاحب كردند و نشان دادند كه در بیداد و ستم بر امویان پیشى گرفته‌اند، چنانكه امام صادق (ع) در ۱۰ سال آخر عمر شریفش در ناامنى و ناراحتى بیشترى بسر مى‌برد. عصر امام صادق (ع) یكى از طوفانى‌ترین ادوار تاریخ اسلام است كه از یك سواغتشاشها و انقلابهاى پیاپى گروههاى مختلف، بویژه از طرف خونخواهان امام حسین (ع) رخ مى‌داد، كه انقلاب «ابو سلمه» در كوفه و «ابو مسلم» در خراسان و ایران از مهمترین آنها بوده است و از دیگر سو عصر آن حضرت، عصر برخورد مكتبها و ایده‌ئولوژیها و عصر تضاد افكار فلسفى و كلامى مختلف بود، كه از برخورد ملتهاى اسلام با مردم كشورهاى فتح شده و نیز روابط مراكز اسلامى با دنیاى خارج، به وجود آمده و در مسلمانان نیز شور و هیجانى براى فهمیدن و پژوهش پدید آورده بود.امام صادق (ع) و نهضت عظیم علمیاختلافات سیاسى بین امویان و عباسیان و تقسیم شدن اسلام به فرقه‌هاى مختلف‌و ظ‌هور عقاید مادى و نفوذ فلسفه یونان در كشورهاى اسلامى، موجب پیدایش یك نهضت علمى گردید. نهضتى كه پایه‌هاى آن بر حقایق مسلم استوار بود. به وجود آمدن چنین نهضت علمى در محیط آشفته و تاریك آن عصر، كار هر كسى نبود، فقط كسى شایسته این مقام بزرگ بود كه مأموریت الهى داشته باشد و از جانب خداوند پشتیبانى شود، تا بتواند به نیروى الهام و پاكى نفس و تقوا وجود خود را به مبدأ غیب ارتباط دهد، حقایق علمى را از دریاى بیكران علم الهى به دست آورد، و در دسترس استفاده گوهرشناسان حقیقت قرار دهد. تنها وجود گرامى حضرت صادق (ع) مى‌توانست چنین مقامى داشته باشد، تنها امام صادق (ع) بود كه با كناره‌گیرى از سیاست و جنجالهاى سیاسى از آغاز امامت در نشر معارف اسلام و گسترش قوانین و احادیث راستین دین مبین و تبلیغ احكام و تعلیم و تربیت مسلمانان كمر همت بر میان بست. بنابراین زمان امام صادق (ع) در حقیقت عصر طلایى دانش و ترویج احكام و تربیت شاگردانى بود كه هر یك مشعل نورانى علم را به گوشه و كنار بردند و در «خودشناسى» و «خداشناسى» مانند استاد بزرگ و امام بزرگوار خود در هدایت مردم كوشیدند. در همین دوران درخشان - در برابر فلسفه یونان - كلام و حكمت اسلامى رشد كرد و فلاسفه و حكماى بزرگى در اسلام پرورش یافتند. همزمان با نهضت علمى و پیشرفت دانش بوسیله امام صادق (ع) در مدینه، منصور خلیفه عباسى كه از راه كینه و حسد، به فكر ایجاد مكتب دیگرى افتاد كه هم بتواند در برابر مكتب جعفرى استقلال علمى داشته باشد و هم مردم را سرگرم نماید و از خوشه‌چینى از محضر امام (ع) بازدارد.علت شهرت امام صادق (ع) به موسس مذهب جعفری چیست؟در چنین شرایط دشواری كه شیعه مى‌رفت كه نابود شود، یعنى اسلام راستین به رنگ خلفا درآید و به صورت اسلام بنى امیه‌اى یا بنى عباسى خودنمایى كند، امام دامن همت به كمر زد و به احیا و بازسازى معارف اسلامى پرداخت و مكتب علمى عظیمى به وجود آورد كه محصول و بازده آن، چهار هزار شاگرد متخصص (همانند هشام، محمد بن مسلم و…) در رشته‌هاى گوناگون علوم بودند، و اینان در سراسر كشور پهناور اسلامى آن روز پخش شدند. هر یك از اینان از طرفى خود، بازگوكننده منطق امام كه همان منطق اسلام است و پاسدار میراث دینى و علمى و نگهدارنده تشیع راستین بودند، و از طرف دیگر مدافع و مانع نفوذ افكار ضد اسلامى و ویرانگر در میان مسلمانان نیز بودند. تأسیس چنین مكتب فكرى و این سان نوسازى و احیاگرى تعلیمات اسلامى، سبب شد كه امام صادق (ع) به عنوان رئیس مذهب جعفرى (تشیع) مشهور گردد.شهادت شیخ الائمه (ع) در شهر رسول خدا (ص)حضرت امام صادق (علیه السلام) در بیست و پنجم شوال سال ۱۴۸ ه ق در حالى كه ۶۵ سال از عمر مبارك آن حضرت گذشته بود از دنیا رحلت فرمودند و از جهت اینكه عمر بیشترى نصیب ایشان شده است به «شیخ الائمه» شهرت دارند. وجود مطهر و مقدس آن امام همام در قبرستان بقیع در كنار پدر و جد و عموى خود امام مجتبى (ع) به خاك سپرده شد و بنابر روایتى پس از آزار و اذیت زیاد آن حضرت به وسیله عوامل منصور دوانیقى با سم به شهادت رسید.