به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شیعیان به نقل از حج، رضی الدین ابوسعد / بوسعد ورامینی در اواخر سده پنجم و نیمه نخست سده ششم ق. در ورامین می‌زیسته؛ اما از زمان تولد و مرگ او اطلاعی دقیق در دست نیست و منابع كمتر به او پرداخته‌اند. ورامین از سده چهارم در زمره شهرهای شیعه‌نشین بوده و خاندان‌های مشهور، از جمله خاندان ابوسعد ورامینی، از آن برخاسته‌اند. او از نام‌آوران شیعه ورامین بوده و به اعتقاد عبدالجلیل قزوینی، از همین رو، مورخان اهل سنت كمتر بدو پرداخته‌اند. او و خاندانش برای رونق و آبادانی شهر خود بسیار كوشیده‌اند. بنای مسجد جامع، مدرسه رضویه و فتحیه در ورامین را می‌توان از كارهای آنان به شمار آورد. شهرت او و فرزندش حسین در جهان اسلام از این روست كه در تعمیر و مرمت حرمین شریفین و احسان و بخشش به حاجیان و زائران فعال بوده‌اند. سمعانی (م. ۵۶۲ق.) ذیل عنوان «ورامینی» ابوسعد را از معاصران خود دانسته و او را به بزرگی ستوده و یاد كرده كه وی ثروتش را در راه آبادانی حرمین شریفین به كار گرفته است. سمعانی از فرزند ابوسعد، حسین، نیز یاد كرده و به كثرت حج‌گزاری وی و رغبتش به خیرات و صدقات اشاره كرده است. عبدالجلیل قزوینی در گزارشی، ابوسعد را در رتبه خواجگان و بزرگان و رؤسای با اعتبار یاد كرده و از او در شمار معماران بیت الله الحرام و مسجدالنبی نام برده است. ابن جبیر در گزارشی، مردی بزرگ و ثروتمند را از سرزمین پارسیان یاد می‌كند كه ثروتش را در راه توسعه و آبادانی مسجدالحرام هزینه می‌كرد و بازسازی تنوره چاه زمزم و قبه آن را به او نسبت می‌دهد. بر پایه برخی قراین، مقصود ابن جبیر در این گزارش، ابوسعد است كه این كارها را در زمان جد امیر مكثر، امیر مكه در سال‌های پس از ۵۱۸ق. هنگام حضورش در مراسم حج انجام داده است. از كسانی كه ابوسعد و فرزندش حسین را با شكوه فراوان یاد كرده، رازی، شاعر شیعه با تخلص «قوامی» است كه ترجیع‌بندی مشتمل بر ۱۱۶ بیت در مدح او سروده است. نیز در ترجیع‌بندی دیگر با ۴۴ بیت كه گویا هنگام حضور حسین فرزند ابوسعد در سفر حج سروده شده، وی را به سبب اهتمامش به كعبه ستوده و به بخشندگی و كرم وصف كرده است.