هفدهم ربیع الاول رحمتی بر زمین فرود آمد که بی شک می توان ادعا کرد از زمانی که زمین آفریده شده است چنین رحمتی بر زمین نازل نشده و تا قیام قیامت نیز دگر نازل نخواهد شد. عظمت این رحمت بر سایر رحماتی که بر زمین رسیده برابر با عظمت شرافت رسول خدا (ص) بر سایر آفریدگان می باشد. همچنان که آن بزرگوار دانا ترین و با شرافت ترین خلق خدا و نزدیک ترین آنها به خداوند و مطیع ترین آنها نسبت به حق و محبوب ترین خلق در نزد حق است. ” آغار سخن با عبارتی از کتاب شریف المراقبات تالیف عارف کامل مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (قدس سره) در تعظیم و تکریم این عید مسلّم و یوم اکبر تبرک جستیم . در این روز مولودی پا به عرصه زمین گداشت که نور وجود مقدس او قبل از خلقت کائنات آفریده شده بود و سپس گرد خورشید وجوداش هستی هویدا گردید. بدا بمولده المسعودِ طالعُه بدرالهدی و اختفت فیه الاضالیلُ سبحان من خص بالاسراء رتبتَه بقربه حیث لا کیفُ و تمثیلُ

با ولادت او قرص ماه هدایت طلوع کرد و ظلمت و گمراهی مخفی شد و منزه است خدایی که وی را به لیله الاسراء اختصاص داد و آن چنان به خود نزدیک ساخت که نه می توان توصیف کرد و نه مثال زد. (۲) این رویداد عظیم که سرنوشت جهان را ورق زد در سحرگاه روز جمعه هفدهم ربیع الاول بسال عام الفیل در شهر مکه رخ داد مستشرفان این روز فرخنده را نهم آوریل ۵۷۰ میلادی می دانند. دیسون نویسنده فرانسوی می گوید : “در آن شب زنان هاشمی نوری بر دامن آمنه دیدند که یمن ، مکه و شام را روشن کرد.”

این مولود را محمد نام نهادند یعنی ستوده و پسندیده . و به این نام تا آن روز کسی را نخوانده بودند. آری این سنت خداست که فرستادگانش را به نامهایی نام گذاری می کند که هرگز قبل از او بر اندیشه بشری خطور نکرده و کسی بدین نام بر هستی پای ننهاده باشد. و این خود حجتی است بر خلق و تصدیقی بر دعوی رسالت آنان . بر اساس همین سنت الهی ، در قرآن کریم به ذکریا که از پروردگارش فرزندی خواست آمده است : یَزَکَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلَمٍ اسْمُهُ یحَْیىَ‏ لَمْ نجَْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِیًّا (۷ مریم)

اى زکریا، ما تو را به پسرى- که نامش یحیى است- مژده مى‏دهیم، که قبلًا همنامى براى او قرار نداده‏ایم. اینکه خداوند روزگاری هستی را به شمع وجود محمد مصطفی روشن خواهد کرد مشیتی بود که آفریدگار جهان از ازل مفرر فرموده و این مژده را به امم پیشین و رسولان گذشته داده و به اشارات و اسماء مختلف این رسول نور را معرفی نموده بود. فخر الدین حجازی در کتاب پژوهشی در باره قرآن و پیامبر می نویسد:

” خداوند بشارت میلاد چنین مولودی را در کتب آسمانی پیشین به آیندگان داده بود. که وجود مبارک آن رسول به ” فارقلیط ” (Perclit) تعبیر می شده است. “پراقلیتوس” یعنی تسلیت دهنده که برابر با کلمه پسندیده فارسی و احمد ، محمد و محمود عربی است. ” و ادامه می دهد :

” در تورات (عهد قدیم) در سفر پیدایش بابهای ۱۰ و ۱۷ و در سفر تثنیه بابهای ۱۸ و ۳۲ و ۳۳ در مزبور ۴۵ از زبور ” از آغاز تا انجام ” و در انجیل عهد جدید (انجیل متی) باب های ۳ و ۱۳ و ۲۰ و ۲۱ و در یوحنا باب های ۱۴ و ۱۵ و ۱۶ در بخش مکاشفات بوحنا باب دوم ( بشارت عهدین) خبر آمدن آخرین رسول الهی داده شده است . و مهمتر از همه در انجیل اصیل برنابا باب ۳۶ از قول مسیح می گوید : ” پیغمبران همه آمدند جز رسول خدا آنکه زود است پس از من بیاید زیرا خدا چنین می خواهد که من مهیا سازم راه او را ”

و باز حضرت مسیح در فصل ۱۵ انجیل یوحنا به پیروان خود چنین بشارت داد : ” من از خدا خواهم خواست و او تسلی دهنده ای ( فارفلیط ) (احمد) به شما خواهد داد که تا ابد با شما خواهد بود.” برنارد شاو نویسنده انگلیسی می گوید : ” دین محمد یگانه دینی است که با تمام ادوار بشری مناسب می باشد و قابلیت آن را دارد که هر نسلی را به خود جلب کند و پیش بینی می کنم که اروپا در آینده دین محمد (ص) را قبول خواهد کرد. ”

برای رسول اعظم حضرت محمد (ص) در میان ملتها و ادیان مختلف اسماء گوناگونی است که از جمله عبارتند از: محمد ، احمد ، ماحی ، عاقب ، حاضر ، رسول الرحمه ، رسول التوبه ، رسول الامم ، المقتفی ، القثم ، الشاهد علی الانبیاء و الامم ، البشیر ، النذیر، السراج المنیر، الضحوک ، القتال ، المتوکل ، الفاتح ، الامین ، الخاتم ، المصطفی ، الرسول ، النبی ، الامی ، المزمل ، المدثر ، الکریم ، النور، العبد ، الرؤف ، الرحیم ، طه ، یس ، منذر ، مذکر.

نامها و القاب مقدس پیامبر را تا چهار صد احصاء کرده اند بسیاری از نامهای این پیامبر رحمت در معجم عظیم روایی بحارالانوار آمده است مانند : عالم ، حاکم ، عابد ، حبیب ، مومن ، مبعوث ، مصدق ، مبشر ، منذر ، متهجد ، مؤید ، مطاع ، نجم ، شمس ، بدر ، مصباح ، سراج ، صاحب ، مجتبی ، مقتدی ، مختار، و …. . نام محمد که شهره ملک و ملکوت است در قرآن کریم جهار بار آمده است و نیز سوره ای از آن کتاب عزیز به آن نام خوانده شده است . نام مبارک رسول مکرم اسلام در این آیات شریفه آمده است :

وَ ما مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى‏ أَعْقابِکُمْ وَ مَنْ یَنْقَلِبْ عَلى‏ عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللَّهَ شَیْئاً وَ سَیَجْزِی اللَّهُ الشَّاکِرینَ (۱۴۴ آل عمران )

ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِیِّینَ وَ کانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلیماً (۴۰ احزاب)

وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ (۲ محمد)

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سیماهُمْ فی‏ وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْراهِ وَ مَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‏ عَلى‏ سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَهً وَ أَجْراً عَظیماً (۲۹ فتح )

روایت شده که نام او در نزد اهل بهشت عبدالکریم و نزد اهل آتش عبدالجبار و نزد اهل عرش عبدالمجید و نزد سایر ملائکه عبدالحمید و نزد پیامبران عبدالوهاب و نزد شیاطین عبدالخالق و در صحراها عبدالقادر و در دریاها عبدالمهیمن و در نزد ماهیان عبدالقدوس و در نزد حیوانات عبدالغیاث و نزد وحوش عبدالرزاق و نزد درندگان عبدالسلام و در نزد بهائم عبدالمومن و در نزد پرندگان عبدالغفار و در تورات مودمود و در انجیل طاب طاب و در صحف عاقب و در زبور فاروق و در نزد خدا طه و یس و در نزد مومنین محمد و کنیه او ابوالقاسم است . جبرئیل او را به نام ابی ابراهیم سلام داده است . و او خود فرمود اناالاول و اناالاخر و در پاره ای از روایات آمده است از هر سوگندی که خدای جل جلاله در کتاب خویش یاد فرموده مراد اوست. اکنون پس از گذشت ۱۴ قرن هر روزتوسط ملیونها نفر در سراسر گیتی این نام آسمانی درود فرستاده می شود و صدق رسالتش از فراز ماذنه های مساجد فریاد زده می شود. که اشهد ان محمدا رسول الله و این وعده ای است که خداوند به پیامبرش داد که فرمود: وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ (۴ انشراح )

گوستاولبون مورخ فرانسوی می گوید: ” در بین مسلمانان کمتر خانه ای است که فرزندی به نام محمد در آن زیست نکند . ” پژوهشگران و عالمان دینی برای پیامبر اسلام نسبت به دیگر پیامبران امتیازاتی بر شمرده اند که به ۱۵۰ امتیار بالغ می گردد. که اهم آنها به این ترتیب است : آخرین پیامبر ، ناسخ شرایع ، دارای بهترین امت ، دارای شریعت ابدی ، کتابش معجزه ، منصور بالرعب ، مبعوث بر همگان (جن و انس) ، رسالتش ابدی ، کتابش محفوظ از تحریف و تغییر ، شفیع گناهان امت ، همه پیروانش بر خطا اجتماع نکنند ، زمین برایش مسجد ، خاک در شریعتش طهور ، پروردگار بر او درود فرستاده ، خدای به احترامش او را در قرآن به نام خطاب نکرده است ، خداوند اهل و بیت اش را از رجز و ناپاکی مصون داشته است ، اورا به ملائکه های نشانه دار (ویژه) یاری داده است ، وصی و جانشین اش را به او معرفی کرده و دستور ابلاغ آن داده است ، او را به معراج برده و ازاسرارکائنات با خبرش ساخته است ، به جان شریفش قسم یاد کرده است ، و …. . در پایان چه کلامی نیکو تر از درودی است که خداوند و ملائکه بر پیامبر رحمت فرستاده و از مؤمنین نیز خواسته است که بر او درود فرستند و اینکه : إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً (۵۶ احزاب)

منبع : اخبار شیعیان