آیت الله سید محمد ضیاء آبادی در ایام جوانی

حضرت آیت الله سیّدمحمّد ضیاءآبادی فرزند مرحوم حجّه الاسلام حاج سیّد محمود ضیاءآبادی (طاب ثراه) در سال ۱۳۰۹ هجری شمسی‌در قریه‌ی ضیاءآباد از توابع قزوین به دنیا آمد و در شهر قزوین پس از فراگیری مقدّمات علمی: صرف و نحو، منطق، معانی و بیان و معالم الاصول از اساتید معظّم رحمه‌ الله علیهم اجمعین ،لمعتین ،رسائل، مکاسب و شرح منظومه را از محضر پرفیض حضرت آیت الله حاج سیّدابوالحسن رفیعی قزوینی رضوان الله تعالی علیه استفاضه کرده و سپس به حوزه‌ی علمیّه‌ی قم مشرّف و در مدرسه‌ی فیضیّه اقامت گزیدند.

معظّم له بیش از پانزده سال در آن شهر مقدّس اشتغال به تحصیل فقه و اصول و فلسفه داشت. قسمتی از کفایه را در حلقه‌ی درس مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالجواد اصفهانی و قسمت دیگر آن را در حلقه‌ی درس مرحوم آیت الله سلطانی رحمه الله علیهما فراگرفت و در حوزه‌ی درس خارج مرحوم آیت الله العظمی بروجردی قدّس سرّه، فقه و اصول حضرت آیت الله العظمی خمینی قدّس سرّه و درس فلسفه‌ی حضرت آیت الله علاّمه طباطبایی قدّس سرّه شرکت می‌کرد.

در سال ۱۳۴۰ شمسی پس از رحلت آیت الله بروجردی به تهران عزیمت و در حوزه‌ی علمیّه‌‌ی عالم بزرگوار مرحوم حاج شیخ احمد مجتهدی قدّس سّره به تدریس مطوّل، معالم و لمعتین ، رسائل و مکاسب پرداخت.

بخش عمده ا‌ی از فعّالیّت های ایشان، تشکیل جلسات هفتگی تفسیر قرآن مجید و بحث‌های معارفی و اخلاقی برای توده مردم بوده است.

در سالیان اخیر این سخنرانی های ضبط شده، به صورت سلسله نشریاتی تحت عنوان صفیر هدایت ،صفیر ولایت و صفیر سعادت منتشر گردید و همچنان ادامه دارد …

منبع: صفیر هدایت – بنیاد خیریه الزهرا سلام الله علیها