ریا، چک بی محل است.
دیوار ندامت، سایه ندارد.
غفلت، موریانه عمر است.
تن پرور، پرواز شیطان است.
قلم مسموم، آمپول هواست.
لذت، همسایه ی ذلت است.
شیطان، هزار و یک ساز بلد است.
عالم ناپرهیزکار، کور مشعل دار است.
بت سازان، اول از خود بت می سازند.
مرگ مؤمن، آغاز عشق بازی روح است.
زندگی، فرصت تدارک مرگی بزرگ است.
قلمی که پرحرفی کند، عمرش کوتاه است.
کفشی که ریگ دارد، اول صاحبش را آزار می دهد.
حریص، با جهانی گرسنه است و قانع با نانی سیر.
از آدم بی نظم، به اندازه ترس از بدبختی فاصله بگیر.
کتاب خوب آن است که از نویسنده اش بیشتر عمر کند.
از گل بیاموزیم که لطیف، دلربا، شکوهمند و باوقار است.
بوستان وجود دانا، سرشار از عطر عطوفت و آگاهی است.
آدم تنبل صفری است، که بیهوده خویش را عدد می پندارد.
شکر نعمت، همان قوای استفاده صحیح از قوای موجود است.
زندگی را چنان بگذرانید که به هنگام مرگ، دچار حسرت نشوید.
شور همراه شعور، یعنی موفقیت! شور بدون شعور، یعنی خطر.
خبری که می دانی، دلی بیازارد تو خاموش باش تا دیگری بیاورد.
اشتباه نکردن ستودنی نیست، در اشتباه نماندن ستودنی است.
آینده متعلق به کسانی است، که از گذشته خود غافل نمانده اند.
هر که از تجربیات گذشتگان استفاده نماید، نیاز به عمر دوباره ندارد.
این همه خود را تحقیر نکنید، خدا از خلقت شما به خود تبریک گفته.
کمر طاقت انسان، هم در عرصه زور می شکند و هم در میدان محبت.
اگر مالت را «تقسیم» کنی، خداوند آن را «جمع» و «ضرب» می کند.
شایعه را دشمن سفارش می دهد، منافق می سازد، عوام پخش می کنند.
نه چندان درشتی کن که از تو سیر گردند، نه چندان نرمی که بر تو دلیر شوند.
وقتی دیگران را به ساحل تربیت می رسانیم که جزر و مد روح آنها را بشناسیم.
شعله های حقیر را باد خاموش می کند، اما شعله های بزرگ را برافروخته می سازد.
برای این که انسان کمال یابد، صد سال کافی نیست، ولی برای بدنامی او یک روز کافی است.
روزی که از پلکان «من» پایین بیاییم، هزاران نردبان تا پشت کهکشان ها پیش پایمان نهاده می شود.
انسان های کوچک با بلوغ به تکلیف می رسند و انسان های بزرگ با انجام تکلیف به بلوغ می رسند.
فرصت فروشان زیان کارترین انسان ها هستند. چرا که دیگران کالای خود را می بازند و ایشان هستی خود را.
انسان ها اگر به بهایی بیندیشند که برای رسیدن به آرزوها می پردازند، بر بسیاری از آرزوهای خود خط خواهند کشید.
همه کشف‌ها و اختراع‌ها پس از تجربه‌ها و اشتباه‌های فراوان به ثمر رسیده اند. پس برخی را به خاطر اشتباه‌هایشان باید ستایش کرد.

منبع: کتاب جنگ جوان، اثر حجه الاسلام محمود اکبری