خاطره‌ای از حجت‌الاسلام قرائتی:

خدا رحمت کند شهید مطهرى را. چون مرا مى‏شناخت و برنامه‏هاى مرا دیده بود، مرا به صدا و سیما فرستاد.

به سراغ رئیس وقت صدا و سیما رفتم. ایشان گفت: تلویزیون جاى آخوند نیست، اینجا بازى نیست، مسئله هنر است.

گفتم: احتمال نمى‏دهى که من معلّم هنرمندى باشم؟ دستور داد مرا به اتاقى بردند که عدّه‏اى از هنرمندان نشسته بودند. گفتند: حرف حساب تو چیست؟

گفتم: من یک معلّم هستم و مى‏خواهم درس بدهم، از این لحظه تا دو ساعت مى‏توانم با حرف حقّ شما را چنان بخندانم که نتوانید لب‏هاى خود را جمع کنید. ساعت گذاشتند و من برنامه بسیار شادى را اجرا کردم و بالاخره ورود من به تلویزیون مورد قبول آنان واقع شد.

منبع: کتاب خاطرات حجت‌السلام قرائتی